Η φροντίδα της ψυχικής μας υγείας κατά την διάρκεια της καραντίνας από τον COVID-19

Η πανδημία από τον κορονοϊό ήρθε σε μια εποχή στη ζωή μας κατά την οποία πολλοί άνθρωποι υπέφεραν από άγχος και κρίσεις πανικού λόγω του εντατικού ρυθμού ζωής και των πολλαπλών υποχρεώσεων που είχαν αυτοί αναλάβει να φέρουν εις πέρας στην καθημερινότητά τους. Ο φόβος για την μετάδοσή του, οι αρνητικές εικόνες και οι πληροφορίες που αφορούν στην πανδημία, η εμμονή στα στατιστικά δεδομένα, στις καμπύλες και τον αριθμό των θανάτων, η ανησυχία για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, έφτιαξαν ένα ακόμα δυσκολότερο σκηνικό, το οποίο - σε συνδυασμό με τον εγκλεισμό και τον περιορισμό των δραστηριοτήτων μας - έβαλε σε μεγαλύτερο κίνδυνο την ψυχική μας υγεία. Η ενημέρωση από τους ειδικούς κάνει λόγο για πολλαπλά ψυχοσωματικά συμπτώματα που εμφανίζονται ή ενεργοποιούνται στο σύστημά μας εκ νέου, λόγω της αυξημένης πίεσης και της πρωτοφανούς κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει. Τόσο πολύ μάλιστα που αρκετοί άνθρωποι να αναρωτιούνται αν αυτό που βιώνουν είναι άγχος ή εμφανίζουν τα συμπτώματα της λοίμωξης που περιγράφεται καθημερινά στις ειδήσεις. Κόμπος στο λαιμό, αίσθηση πνιξίματος ή δυσκολία στην αναπνοή: δεν είναι κορονοϊός - είναι απλά (!) μια κρίση πανικού. Το λέμε ενίοτε χαριτολογώντας επειδή έχουμε αποφύγει τα χειρότερα, αλλά η φροντίδα της ψυχικής μας υγείας δεν είναι αστείο, ούτε ένα θέμα παίξε-γέλασε. Χρειάζεται να την φροντίσουμε με την ίδια επιμέλεια και σχολαστικότητα με την οποία φροντίζουμε το σώμα και τον οργανισμό.

Οι ηλικιακές ομάδες που μπορούν ευκολότερα να "προσβληθούν" από το άγχος των εποχών που διανύουμε, είναι:

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι, ιδιαίτερα όσοι μένουν μόνοι, σε απομακρυσμένες περιοχές, όσοι δεν έχουν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική φροντίδα ή παρηγορία για τα όσα συμβαίνουν.

Οι μικρότερες ηλικίες και τα παιδιά που δεν έχουν ακόμα καλλιεργήσει τις γνωστικές δεξιότητες ή το λεξιλόγιο που απαιτείται προκειμένου αυτά να κατανοήσουν το θέμα και να εκφραστούν ελεύθερα σε σχέση με την πανδημία. Αντίθετα, πολλές φορές τα μικρά παιδιά παρακολουθούν την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα της οικογένειας και των συγγενών τους, εισπράττοντας ένα άγχος που δεν δεν έχει την δυνατότητα να βρει διέξοδο.

Οι άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα που είναι περισσότερο επιρρεπείς σε λοιμώξεις και χρειάζεται να προσέχουν διπλά. Πώς όμως θα γίνει αυτό εν μέσω υποχρεώσεων στις οποίες πρέπει να συντρέξουν;

Οι εργαζόμενοι στην υγεία, οι ιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό που όχι μόνο ανήκουν στις ομάδες κινδύνου αλλά καθημερινά αντικρίζουν τον ανθρώπινο πόνο, την θλίψη και την απώλεια, χωρίς διάλειμμα ή την "πολυτέλεια" να ξεκουραστούν, να αλλάξουν παραστάσεις ή να προφυλάξουν την δική τους ψυχή.

Οι λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας που παρακολουθούν με ιδιαίτερη αγωνία αυτό που συμβαίνει.

Κατά την διάρκεια της καραντίνας, μπορεί να παρατηρήσουμε ένα ή περισσότερα από τα εξής συμπτώματα:

• Διαρκή φόβο, ανησυχία και επαγρύπνηση σχετικά με την υγεία μας ή την υγεία των δικών μας ανθρώπων.

• Αλλαγές στην πρόσληψη τροφής / ύπνο.

• Διαρκές τσεκάρισμα για τα τελευταία νέα ή τους αριθμούς των νεκρών (κλείστε την τηλεόραση, επιλέξτε μόνο ΜΙΑ έγκυρη πηγή πληροφόρησης και μόνο ΜΙΑ φορά την ημέρα!)

• Κατανάλωση ψυχοδραστικών ουσιών

• Επιθετικότητα από τον εγκλεισμό/περιορισμό δραστηριοτήτων

Είναι σημαντικό για τους ανθρώπους με ψυχικά νοσήματα να συνεχίσουν το πρόγραμμά τους και να μη χάσουν την επαφή με τον επαγγελματία υγείας που καταγράφει την πορεία τους και τους παρέχει ψυχολογική στήριξη και βοήθεια.