Αναζήτηση
- Τριαντάφυλλος Καρατράντος και Δέσποινα Λιμνιωτάκη
Το τραύμα στο δημόσιο χώρο
Η υποστήριξη και η διατήρηση της μνήμης των θυμάτων τρομοκρατίας είναι ένας από τους βασικότερους πυλώνες ανάπτυξης της πολιτικής της Ε.Ε. για την πρόληψη της βίας που οδηγεί στον βίαιο εξτρεμισμό. Το ίδιο συμβαίνει και με αρκετές χώρες της Ευρώπης, αλλά και με τις ΗΠΑ, με χαρακτηριστική περίπτωση σε αυτές το μνημείο για τα χιλιάδες θύματα των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου. Όταν αναφερόμαστε όμως στη μνήμη των θυμάτων εκ των πραγμάτων περνάμε και στο πεδίο του τραύματος. Οι πολιτικές και οι δράσεις για την τρομοκρατία πάντα θα ισορροπούν σε ένα λεπτό σχοινί ανάμεσα στην ανάγκη της μνήμης στο πλαίσιο της πρόληψης και της καταπολέμησης και στη μη αναπαραγωγή του τραύματος. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον πρωτοβουλίες που μας πηγαίνουν πέρα από μνημόσυνα, πλάκες και ημερίδες, τη στατική δηλαδή αναπαραγωγή της μνήμης. Μπορεί για κάποιους να είναι αμφιλεγόμενη, αλλά η βιωματική διαχείριση του τραύματος συνιστά μία νέα πρωτοβουλία που μπορεί να αλλάζει ριζικά το παράδειγμα της δημόσιας μνήμης των θυμάτων και των επιθέσεων.
