Αναζήτηση
Το Ψυχολογικό Ταξίδι της Πρώτης Μέρας στο Νηπιαγωγείο: από την Αγκαλιά στην σταδιακή κατάκτηση της Αυτονομίας
- Δέσποινα Λιμνιωτάκη, Ψυχολόγος MSc
- πριν από 5 ημέρες
- διαβάστηκε 3 λεπτά
Η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο είναι μια εμπειρία γεμάτη αντιθέσεις για το παιδί. Από τη μια υπάρχει ο ενθουσιασμός: τα καινούρια παιχνίδια, οι φίλοι που μπορεί να γνωρίσει, ο χώρος που το καλεί να εξερευνήσει. Από την άλλη, υπάρχει και το άγνωστο, η στιγμή που αποχωρίζεται την ασφάλεια της οικογενειακής αγκαλιάς και δοκιμάζει για πρώτη φορά να σταθεί λίγο μόνο του.
Ψυχολογικά, αυτή η μέρα είναι το πρώτο βήμα σε μια διαδρομή αυτονομίας. Το παιδί αναμετριέται με το άγχος του αποχωρισμού και ταυτόχρονα με την ανάγκη του για ανεξαρτησία. Το βλέμμα του γονιού, οι σταθερές ρουτίνες και η συνέπεια στα λόγια γίνονται γι’ αυτό μια “γέφυρα” που το βοηθά να περάσει από το γνώριμο στο καινούριο.
Μέσα από το παιχνίδι και την αλληλεπίδραση, το παιδί αρχίζει να διαμορφώνει την αίσθηση ότι ανήκει σε μια ομάδα. Ανακαλύπτει ότι μπορεί να υπάρξει ως ξεχωριστή προσωπικότητα, αλλά και ως μέρος ενός συνόλου. Κι αυτό είναι βαθιά καθησυχαστικό: το “είμαι μόνος” μετατρέπεται σιγά-σιγά σε “είμαι μαζί με άλλους” και, κυρίως, "μπορώ να εμπιστευτώ".
Η πρώτη μέρα, λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από μια αλλαγή στη ρουτίνα. Είναι μια μικρή ψυχική άσκηση εμπιστοσύνης, θάρρους και προσαρμογής. Ένας πρώτος ψίθυρος μέσα του που λέει: “Μπορώ να τα καταφέρω, ακόμα κι όταν η μαμά και ο μπαμπάς δεν είναι δίπλα μου.”
Τι γίνεται όμως με τους γονείς;
Η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο δεν είναι απλώς μια καινούρια αρχή. Είναι ένα μικρό, αλλά σπουδαίο βήμα ανεξαρτησίας, μια στιγμή όπου το παιδί αποχωρίζεται για λίγο την αγκαλιά του σπιτιού για να ανακαλύψει τον κόσμο με τα δικά του μάτια. Είναι αναγκαίο αυτό το βήμα; Ειναι πολύτιμο για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη! Για το παιδί, η αίθουσα γεμάτη παιχνίδια, οι φωνές των άλλων παιδιών, η φροντίδα της νηπιαγωγού είναι ένας νέος τόπος που κρύβει άγνωστα αλλά και υποσχέσεις. Για τον γονέα, είναι μια δοκιμασία εμπιστοσύνης – να αφήσει το παιδί του να σταθεί, έστω και λίγο, μόνο του, γνωρίζοντας ότι θα επιστρέψει ξανά κοντά του. Δεν πρέπει μόνο το παιδί να μάθει να εμπιστεύεται αλλά και ο ίδιος ο γονιός που βιώνει όλων των ειδών τα συναισθήματα - φόβο, ανασφάλεια για την ομαλή προσαρμογή του παιδιού, ανησυχία για το πώς αυτό θα τα καταφέρει, απορία σε σχέση με την εξέλιξη του προγράμματος κλπ
Η στιγμή του αποχωρισμού μπορεί να είναι γλυκόπικρη. Υπάρχει μέσα της το άγχος του “αν θα τα καταφέρει”, αλλά και η χαρά του “ξεκινάει να ανοίγει τα φτερά του”. Είναι η πρώτη από τις πολλές φορές που θα χρειαστεί να το αφήσεις να φύγει για να μάθει, να δοκιμάσει, να μεγαλώσει. Το παιδί δεν χρειάζεται μεγάλες εξηγήσεις, χρειάζεται το βλέμμα σου που λέει: “Είσαι ικανή, σε εμπιστεύομαι και θα είμαι εδώ όταν επιστρέψεις”.
Και όταν θα γυρίσει σπίτι, το παιδί μπορεί να μην πει πολλά, ούτε χρειάζεται να επιμείνουμε να μάθουμε. Μέσα του, το παιδί επεξεργάζεται όλη τη νέα πληροφορία, όλα τα ερεθίσματα που θα συνθέσουν τον κόσμο του από εδώ και πέρα. 'Ισως καταφέρει μόνο λίγες λέξεις ή μια ζωγραφιά, μα μέσα σε αυτά θα κρύβεται όλος ο πλούτος της εμπειρίας του. Ο ρόλος του γονιού είναι να το ακούσει με ηρεμία και διακριτικότητα, να το αφήσει να μοιραστεί με τον δικό του ρυθμό, να αναγνωρίσει ότι έκανε κάτι σημαντικό: έκανε το πρώτο του βήμα σε έναν κόσμο που είναι δικός του.
Η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο είναι μια μικρή τελετή μετάβασης. Ένας ψίθυρος προς το μέλλον: “Μεγαλώνω, αλλά δεν σε αφήνω πίσω. Σε κουβαλάω μέσα μου”.
Κατέβασε και εκτύπωσε παρακάτω, το checklist της πρώτης ημέρας στο νηπιαγωγείο
Σχόλια