- Δέσποινα Λιμνιωτάκη
Το Μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων (βιβλίο) και μία συνέντευξη με τη συγγραφέα Ιωάννα Γκανέτσα*
* Η Ιωάννα Γκανέτσα είναι αστυνομικός, ιδρυτικό μέλος της Δράσης Αστυνομικών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και συγγραφέας. Το πρώτο της βιβλίο «Ο έρωτας δε θέλει τίτλο» κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Bookstars. Ακολούθησε "το Άνθος της Ζωής" το 2018 και, φέτος, "το Μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων" από τις εκδόσεις Νίκας. Αρθρογραφεί συστηματικά σε ιστοσελίδες πολιτισμού και λογοτεχνίας ενώ κείμενα της έχουν δημοσιευτεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Ζει στην Λάρισα.
Συμμετέχοντας στη σειρά παρουσιάσεων επιτυχημένων δημιουργών #SheWorks, η Ιωάννα συνομιλεί πάνω στο τελευταίο της βιβλίο, τη δράση της και όλα όσα την εμπνέουν, με την Δέσποινα Λιμνιωτάκη.
Τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί και σε κάνει να σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου κάθε πρωί;
Η θέληση για ζωή, ξεκάθαρα. Να προλάβω τη μέρα, να δαμάσω τον χρόνο, να μην αφήσω κάθε λεπτό που μου δίνεται να πάει χαμένο. Δεν θέλω να περνά ο καιρός, η ζωή μέσα σε μια ρουτίνα που δεν αγαπώ. Αγαπώ καθετί που κάνω, από το χρόνο που τρώω πηγαίνοντας τα παιδιά μου στις δραστηριότητες τους ως τον χρόνο που αφιερώνω στο γράψιμο, τη γυμναστική, τα ταξίδια. Δεν έρχονται πάντα όλα όπως θέλουμε, βεβαίως, αλλά αυτό είναι από μόνο του ένας πολύ καλός λόγος να σηκωνόμαστε το πρωί από το κρεβάτι: η θέληση να φτιάξουμε τα πράγματα όπως μας ταιριάζουν.
Ποιο θεωρείς το πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς σου;
Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που έχουν μια δουλειά που αγαπούν (το να υπηρετώ ως αστυνομικός το κοινό καλό και το δίκαιο είναι κάτι που ανέκαθεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου) και ένα χόμπι που –όταν έχεις στόχους- θέλει ναι μεν δουλειά αλλά προσφέρει απίστευτη χαρά και πληρότητα. Μιλώντας σήμερα στο #SheWorks με την ιδιότητα του συγγραφέα, με το χέρι στην καρδιά, θα απαντήσω ότι το πιο σημαντικό πράγμα και αυτής της δουλειάς –όπως κάθε δουλειάς– είναι να την αγαπάς. Είναι ο μόνος τρόπος να ξεχωρίσεις σε αυτή, να θες να παραμείνεις σε αυτή, να προσπαθείς να προοδεύεις, να εξελίσσεσαι. Η εξέλιξη είναι αποτέλεσμα της αγάπης και η αγάπη η αιτία να θέλεις να εξελίσσεσαι.
Τι διαπραγματεύεται το τρίτο σου βιβλίο με τίτλο «Το Μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων»; Που θα το βρούμε;
Όπως και στο βιβλίο «Το άνθος της ζωής» (Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ), όπου χρησιμοποίησα ως κύριο τόπο εξέλιξης της ιστορίας τον Βασιλικό Βοτανικό Κήπο του Εδιμβούργου, έτσι και σε αυτό το βιβλίο «Το Μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων» (Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ) βρήκα ένα σημείο αναφοράς: το μουσείο στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας που με βοήθησε να αναφερθώ μέσα από πραγματικές καταστάσεις και απτά στοιχεία σε πτυχές του έρωτα, στις ποικίλες οπτικές του. Ο έρωτας δεν είναι μονοδιάστατος κι αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ξεκάθαρο, ειδικά αν επισκεφτείς το μουσείο. Ταξίδεψα ως εκεί για τις ανάγκες της έρευνας και εντυπωσιάστηκα από πολλές ιστορίες ερώτων, οι οποίες αν και διαφορετικές, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τον πόνο. Κάποιος έμεινε πίσω για να «πει την ιστορία».
Οι ήρωες μου είναι όπως οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, άλλοτε δειλοί άλλοτε θαρραλέοι, κάποιες φορές φέρονται λογικά, άλλες παρασύρονται από την επιθυμία, πότε πότε διεκδικούν τη στιγμή κι άλλοτε τη φοβούνται και μένουν μακριά. Ο Στέφανος είναι ένας άντρας που έχει μάθει να φεύγει πριν τον αφήσουν κι αυτός είναι ένας φόβος με τον οποίο παλεύει όλη τη ζωή του και η Μάρα είναι μια γυναίκα που έχει μάθει τη μοναξιά και δυσκολεύεται να επενδύσει στο μαζί. Είναι και οι δυο τους άνθρωποι με ρωγμές, από όπου άλλες φορές μπαίνει το φως και άλλες το σκοτάδι. Παλεύουν με τις αντιθέσεις κι αυτό τελικά είναι – λίγο πολύ - ο έρωτας. Συναίσθημα των αντιθέσεων.
Το βιβλίο είναι διαθέσιμο σε όλα τα φυσικά βιβλιοπωλεία αλλά και on line. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κάποιος είναι να το αναζητήσει!
Ποιο θα είναι το επόμενό σου βήμα;
Έχω ήδη ξεκινήσει το νέο βιβλίο μου. Η τριβή με τις λέξεις είναι μια διαδικασία που με ακολουθεί ακόμη και τις στιγμές που δεν γράφω. Κάθε νέο βιβλίο είναι ένα ακόμη βήμα στον δικό μου προσωπικό δρόμο στο χώρο της λογοτεχνίας. Όσα εμπόδια κι αν συναντώ, δεν είναι ικανά να με αποπροσανατολίσουν, να με αναγκάσουν να πάρω τα μάτια μου από το στόχο. Κι ο στόχος ήταν εξ αρχής ένας: να παραδίδω στο κοινό έργα που προκαλούν συναισθήματα, που γεννούν την ανάγκη μιας μικρής ή μεγαλύτερης κάθαρσης. Όσο υπάρχει κοινό που τα διαβάζει, τόσο εγώ θα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη.
Ποιο μήνυμα θα έδινες στις γυναίκες που θέλουν να ξετυλίξουν το κουβάρι των δικών τους διαπροσωπικών σχέσεων;
Να αφήνουν και να αφήνονται. Να νιώθουν τον έρωτα, να ζουν τη ζωή. Είναι βέβαιο ότι θα τους πονέσουν και τα δυο. Ας αξίζει τουλάχιστον ο πόνος.
καθώς και στην ηλεκτρονική διεύθυνση ioannagkan@hotmail.com
