Αναζήτηση
Δέσποινα Λιμνιωτάκη, Ψυχολόγος MSc
F.O.M.O: ο φόβος της απομάκρυνσης από τα κοινωνικά δίκτυα
Αισθάνεσαι την ανάγκη να κοιτάς και να ανανεώνεις συνεχώς την οθόνη του κινητού σου ακόμα και όταν βρίσκεσαι δίπλα σε αγαπημένα πρόσωπα;
Ο φόβος του ότι θα χάσεις το επόμενο, μεγάλο νέο ή συμβάν, αυτό που ονομάζεται ως βίωμα Fear of Missing Out (FOMO), είναι μια αληθινή τάση που καταδυναστεύει τη ζωή μας και που ξεπήδησε από την χρήση των κοινωνικών δικτύων.
Πρόκειται για την ακριβώς αντίθετη κατάσταση από την ενσυνειδητότητα (mindfulness), είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος αλλοίωσης της καθημερινής σου εμπειρίας και αρνητικού επηρεασμού των αληθινών σχέσεων ενώ επιπλέον βάζει σε κίνδυνο την συνολική σου υγεία. Ο φόβος αυτός εδράζει στην εντύπωση ότι άλλοι άνθρωποι (αυτοί τους οποίους παρακολουθείς στα κοινωνικά δίκτυα) περνάνε καλύτερα από σένα, έχουν συναρπαστικές ζωές και πρέπει να ανταποκρίνεσαι αυτόματα στο κάλεσμα τους, είτε αυτό έχει την μορφή μηνύματος στο οποίο αισθάνεσαι ότι πρέπει να απαντήσεις αμέσως, είτε την μορφή εικόνας που συναγωνίζεται σε αίσθηση το υπόλοιπο διαδικτυακό υλικό. Το 2013, το ακρωνύμιο FOMO μπήκε επισήμως στο λεξικό της Οξφόρδης.
Το FOMO, ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από μια υποτιθέμενη «έλλειψη» πληροφορίας που νομίζεις ότι δεν έχεις λάβει ενώ όλοι οι υπόλοιποι κατέχουν εγκαίρως: είναι η αίσθηση ότι θα πρέπει πάντα να κάνεις περισσότερα, μεγαλύτερα πράγματα, καλύτερα, πιο έξυπνα ή πιο εντυπωσιακά για να μη χάσεις ακολούθους ή δυσαρεστήσεις οπαδούς. Είναι μια φυλακή διαρκούς ανανέωσης υλικού το οποίο δεν μπορείς να σταματήσεις να υπηρετείς ενόσω η πραγματική ζωή χάνει τον αυθορμητισμό της. Εμπεριέχει μια αίσθηση αβοηθησίας, ότι δεν θα καταφέρεις να ανταποκριθείς στις «απαιτήσεις» των μέσων και του προσωπικού σου λογαριασμού.
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από το FOMO είναι διαρκώς συνδεδεμένοι, σκρολάρουν ανελέητα για την επόμενη, «σημαντική» πληροφορία, κάνουν λάικ ή απαντούν σε όλες τις αναρτήσεις της ομάδας που τους εμπεριέχει. Πολλοί από αυτούς, κάποια στιγμή στη ζωή τους παραδέχονται κόπωση, ροκάνισμα σημαντικού χρόνου που τους κρατά μακριά από άλλες εργασίες, παθητική θέαση της ζωής, θλίψη και, τελικά, αδράνεια.
