Δεν ξέρω αν ποτέ οι πόλεις μας γίνουν τόσο τεχνολογικά αναπτυγμένες, ενεργειακά αυτάρκεις, οικολογικά ευαισθητοποιημένες, δικτυωμένες ή ψηφιακά ενήμερες όσο θα επιθυμούσαμε. Υπάρχει ωστόσο ένα στοιχείο που πάντα θα μας διαφεύγει όταν σχεδιάζουμε το μέλλον: το κατά πόσο οι κάτοικοί της αισθάνονται καλά και λειτουργούν στο βέλτιστο των επιλογών που τους δίνονται μέσα σε αυτή.
Η ευημερία των ανθρώπων και ο τρόπος που αυτοί αντιλαμβάνονται την καθημερινότητά τους, έχουν μικρή σχέση με τα μηχανήματα και τις εφαρμογές. Η κατανόηση των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους οι άνθρωποι αλληλοεπηρεάζονται όμως, μπορεί να οδηγήσει στην υιοθέτηση συνηθειών και πρακτικών που θα βοηθήσουν θετικά την υγεία, τη διάθεση, τα κίνητρα και την εργασιακή απόδοσή τους.
Αυτό είναι εύκολο να το αντιληφθούμε και δύσκολο να το κάνουμε πράξη όσο συνεχίζουμε να αναφερόμαστε σε επιτεύγματα αφήνοντας για μια άλλη συζήτηση τον παράγοντα «ψυχολογία».
Η ευημερία είναι μια δύσκολη στην κατανόησή της έννοια: περιλαμβάνει όλα αυτά που ήδη γνωρίζουμε - από την πυραμίδα της ιεράρχησης αναγκών (τροφή, στέγη, ασφάλεια, ατομική και συλλογική ταυτότητα, καλή επαφή με το περιβάλλον) μέχρι την αντίληψη, τις ιδέες και τα συναισθήματα γι’αυτά που θεωρούμε ωφέλιμα ή βλαβερά.
Πολύ πιο σύνθετες έννοιες όπως η αλληλεγγύη, η εμπιστοσύνη και το αίσθημα του ανήκειν σε μία κοινότητα, θεωρούνται λανθασμένα αυτονόητα και μένουν έξω από τις σοβαρότερες συζητήσεις μας.