Αναζήτηση
- Δέσποινα Λιμνιωτάκη, Ψυχολόγος MSc
Η συζήτηση για το Δήμο γίνεται με απόντες τους ανθρώπους
Μιλάμε για τις πόλεις σαν να αποτελούνται μόνο από οικοδομικά υλικά, αφήνοντας την ανθρώπινη εμπειρία να περνάει σε δεύτερη μοίρα. Σχεδιάζουμε παρεμβάσεις στο αστικό τοπίο αφήνοντας απέξω τη ματιά των ανθρώπων που δυσκολεύονται να απολαύσουν το περιβάλλον στο οποίο διαβιούν επειδή αυτό σχεδιάστηκε εξαρχής ως προιόν για κατανάλωση από κάποιους άλλους - τους αρτιμελείς, τους επισκέπτες, τους παρόχους υπηρεσιών, τους οικονομικά εύρωστους. Τα σημεία συνάντησης των ανθρώπων κατασκευάζονται με προτεραιότητα τη διασκέδαση, όχι την κάλυψη ψυχοκοινωνικών αναγκών: αδυνατούμε να κατανοήσουμε την εξαρτημένη σχέση ανάμεσα σε όσα διαδραματίζονται καθημερινά και στο αποτύπωμα που αφήνουν μέσα μας. Ο ελεύθερος χρόνος ξεγυμνώνει τις ανισότητες μας, η χαρούμενη συνάθροιση των μερικών, γίνεται η παρεμπόδιση όσων δεν ανήκουν σε ομάδες οργάνωσης event. Η εικόνα της οικονομικής προόδου που εμφανίζουν οι δήμοι δεν συμβαδίζει απαραίτητα με την κοινωνική πρόοδο που θα θέλαμε να συναντάμε στις γειτονιές μας, εκείνη που αναγνωρίζει το δημόσιο χώρο ως ανθρώπινο δικαίωμα. Στο τέλος της ημέρας, οι πόλεις μοιάζουν «όμορφες», μόνο για όσους διαθέτουν προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα.
