Αναζήτηση
- Δέσποινα Λιμνιωτάκη, Ψυχολόγος MSc
Ζώντας με τον εχθρό μου
Υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι που θα σου πουν ότι δεν έχουν ανάγκη να επισκεφτούν ψυχολόγο επειδή δεν συμβαίνει τίποτα ψυχολογικά αρνητικό στη ζωή τους. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα παραπονεθούν για μυοσκελετικά θέματα, κεφαλαλγίες, κρίσεις άγχους ή χρόνιο πόνο και που θα προσπαθήσουν να τα αντιμετωπίσουν εξολοκλήρου φαρμακευτικά, εκεί που υπάρχει βάσιμη υποψία ότι αυτά αποτελούν συμπτώματα μιας μεγαλύτερης εικόνας που εδράζεται στο στρες. Η καθημερινή πίεση και η αγωνία σε διάφορα πεδία της ζωής μας, μεταφράζονται εσωτερικά σε προβλήματα στα όργανα του σώματος και σε ένα ντόμινο παθήσεων που διεκδικούν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στην υγεία. Έχει διαπιστωθεί ότι οι άνθρωποι που αναζητούν ανακούφιση από τα ορατά συμπτώματα ενός τραυματισμού, αυτοί που φοβούνται τον πόνο αλλά αδυνατούν να εστιάσουν στην πρόληψη, αυτοί που βλέπουν τον εαυτό τους να βασανίζεται από κατοπινές κακουχίες αλλά μένουν πολύ καιρό χωρίς ολιστική λύση, αυτοί έχουν χειρότερη ανταπόκριση στην ολοκληρωμένη, οριστική θεραπεία σε σχέση με όσους φτιάχνουν πρόγραμμα έγκαιρης παρέμβασης και το προσαρμόζουν μακροπρόθεσμα στη ρουτίνα τους. Που χωράει η ψυχολόγος σε ένα τέτοιο πρόγραμμα: μα φυσικά στο ότι είναι αδύνατο να κατανοήσει κάποιος τη γέννηση και της κατασκευή μιας πάθησης χωρίς αναφορές και ανάλυση του τρόπου με τον οποίο έχει επηρεαστεί η ζωή μας από τα γεγονότα, τις διαπροσωπικές σχέσεις, τον επαγγελματικό μας βίο, τις συνήθειες και τον τρόπο διαβίωσης που έχουμε μέχρι τη στιγμή που χτυπάει το καμπανάκι του κατεπείγοντος. Με άλλα λόγια, η ψυχοθεραπεία έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα, ενώ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της βαθύτερης κατανόησης του οργανισμού που πονά και ταλαιπωρείται. Για αυτό και, στις μέρες μας, δεν απουσιάζει από καμία έγκυρη πρόταση προγράμματος και στοχοθέτησης για την υγεία.
