Γαλαξείδι. 'Η αλλιώς, ο κόσμος στα σωστά ντεσιμπέλ

"Να είσαι ευτυχισμένος με αυτά που έχεις" λέει η επιγραφή πάνω στο αρχαίο σκεύος που βρίσκεται στο Ναυτικό Μουσείο, αλλά αυτό είναι εύκολο όταν βρίσκεσαι στο Γαλαξείδι, το μέρος στο οποίο κάποιος αισθάνεται ευτυχισμένος απλά υπάρχοντας.

Το μέρος στο οποίο μπορείς να ξανασυναντήσεις τον εαυτό σου.

"Το Γαλαξείδι δεν είναι για μας τους νέους" μας πετάει το παιδί που δουλεύει στο παραλιακό κατάστημα και σκέφτομαι ότι είναι ακριβώς για τους νέους: μέσα στις σιωπές του κρύβεται η ζωή, ο θάνατος και όλα τα νέα ξεκινήματα που εμπνέει ο έρωτας.

Εδώ, μου αρέσει που τα εγγόνια συνυπάρχουν όχι με τους γονείς, αλλά με τους παππούδες, από το σημείο δηλαδή που ξεκίνησε η ιστορία.

Μου αρέσει που η θάλασσα είναι γεμάτη μικρά ψαθάκια από τους ηλικιωμένους που βουτάνε νωρίς το πρωί.

Μου αρέσουν τα ψηλοτάβανα αρχοντόσπιτα και το γεγονός ότι τα δημόσια μέρη που ανοίγουν για το κοινό (μουσεία, δημοτική βιβλιοθήκη) υπάρχουν επειδή επιμένει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Πρέπει να αγαπήσεις κάτι πολύ κόντρα στον ισοπεδωτισμό της εποχής μας για να το καταστήσεις εφικτό. Για να το αφιερώσεις απλόχερα στους ισοπεδωτιστές.

"Αν βαρεθείτε στο Γαλαξείδι...." μας λένε με άγχος οι ντόπιοι. Σοβαρά τώρα; Είχα καιρό να νιώσω τόσο ζωντανή, να μπορώ να ακούω τις σκέψεις μου. Νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος κάνει τα πάντα προκειμένου να ξεφύγει από τον εαυτό του.

Πάντως μου κάνει εντύπωση ότι - παρόλα τα κλισέ μας ("ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία" και άλλες τέτοιες κοινοτοπίες που δεν έχουν καμία σχέση με τη σοβαρότητα που αντιμετωπίζουμε το θέμα) - υπάρχει τεράστια έλλειψη σε πληροφορία που να αφορά και να ενδιαφέρει τις πιο προσωποποιημένες εμπειρίες και τους ταξιδιώτες που δεν αγαπούν τη μαζικότητα, την προκάτ ψυχαγωγία και τον συνωστισμό.

Ακόμα και τα πιο ακριβοπληρωμένα sites, τα καινούριας κοπής ταξιδιωτικά περιοδικά ή τα blog δεν χαρίζουν μία γραμμή στη διαφορετικότητα στα ταξίδια. Κάθε χρόνο ψάχνω ενδελεχώς τις περιοχές τις οποίες επισκέπτομαι, διαβάζω τις αναφορές σε αυτές, τα σχόλια, τα αφιερώματα. Και κάθε χρόνο καταλήγω ότι η πληροφορία είναι για τα σκουπίδια.

Καμιά φορά σκέπτομαι ότι θα τα παρατήσω όλα και θα φτιάξω έναν ιστότοπο για μισάνθρωπους ταξιδιώτες, για μέρη που δεν τα αγγίζει η ελληνική νοοτροπί